.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، زهرا تقدس نژاد در این نشست ،مشخص کردن منشاء اصلی این هنر را بسیار دشوار عنوان کرد و گفت :احتمالاً روش چاپ مقاوم در برخی از نقاط جهان همزمان، انجام می‌شده است.
او افزود:در خصوص تاریخچه این هنر در دنیا آمده است: «نمونه‌هایی رنگرزی پارچه به شیوه مقاوم سازی(گره) از 1500 سال پیش در مصر و خاورمیانه و نمونه‌هایی نیز در ترکیه، هند، چین، ژاپن و غرب آفریقا یافت شده است.»
این پژوهشگر تصریح کرد :معروف است که هنر کلاغه‌ای بیشتر در منطقه‌ای در جنوب تبریز که در گذشته‌های دور «اوشکایا» نامیده می‌شده، رواج داشته ؛ اوشکایا(اسکوی کنونی در دامنۀ غربی سهند) که قلعۀ مرزی اورارتو بود و محتمالاً در عهد «ساردوری دوم 753 ـ 735 پ .م» هنگام تسخیر ناحیۀ «رسوبی» واقع در کرانۀ شرقی ارومیه(که پیشتر به ماننا تعلق داشت) ساخته شده، اشغال شد.
تقدس نژاد با بیان اینکه واژه باتیک به معنای «چاپ مقاوم» است و در ایران به نام کلاغه‌ای شهرت دارد خاطرنشان کرد :زیرا در این روش قسمتهایی از پارچه به وسیلۀ مادهای به نام واکس یا روغن کلاقهای در برابر رنگ نفوذ ناپذیر میشود.
او گفت : رنگ ناپذیر کردن پارچه روش های ؛ گره زدن ، نقاشی با استفاده از قلمو و استفاده از قالب صورت می گیرد .
تقدس نژاد با بیان این نکته که امروزه هنر کلاغه‌ای رو به فراموشی و مراکز اصلی این هنر در ایران، تبریز، آذربایجان شرقی، اسکو، دیزج، اسکندان، کهنمو و ... است اظهار داشت :برخی معتقدند که این اسم از کلاغ آمده زیرا ابتدا پارچه را گره میزدند و با رنگ سیاه رنگرزی میکردند که بعد از باز کردن پارچه خطوطی شبیه پر کلاغ ایجاد میشدکه به آن کلاغه‌ای(کلاقهای) میگفتند.